(1).來(lái)臨；降臨。《詩(shī)·大雅·鳧鹥》：“公尸燕飲，福祿來(lái)下?！?高亨 注：“來(lái)下，猶來(lái)降?！?a href='/Query.aspx?type=poem&id=487587' class='poemCommentLink' target='_blank'>《漢書·禮樂(lè)志》“訾黃其何不徠下” 唐 顏師古 注：“訾，嗟嘆之辭也。黃，乘黃也。嘆乘黃不來(lái)下也。”《南史·朱異傳》：“起宅東陂，窮乎美麗，晚日來(lái)下，酣飲其中?！?br />(2).下來(lái)，到下面來(lái)。《百喻經(jīng)·就樓磨刀喻》：“王見(jiàn)憐愍，賜一死駝。貧人得已，即便剝皮。嫌刀鈍故，求石欲磨，乃于樓上得一磨石，磨刀令利，來(lái)下而剝。”